Historia:

W 2019 r. dyrekcja Goethe-Institut w Krakowie podjęła decyzję o zmianie lokalizacji siedziby, która dotąd znajdowała się w centrum miasta, na Rynku Głównym. Została ona przeniesiona do zabytkowego kompleksu Rzeźni Miejskiej wybudowanego w latach 1877-1878 w dzielnicy Kazimierz – obecnie część Galerii Kazimierz.

Elewacje i dach budynku były w bardzo dobrym stanie technicznym. Jego wnętrza natomiast, na skutek wielokrotnych przekształceń straciły swój pierwotny charakter. Z tego powodu obraliśmy za cel przywrócenie historycznego wizerunku w połączeniu  z wysokimi standardami oraz potrzebami Instytutu Goethe.

Pierwszym krokiem było dotarcie do  genezy i analiza historii powstania  budynku z pomocą ekspertów w dziedzinie zabytków. Pomogli nam: mgr inż. arch. Maria Filipowicz, mgr Elżbieta Majerczyk-Widerska, Michał Witkowski i Daniel Tylka. Następnie powstała koncepcja, dla której uzyskaliśmy akceptację Miejskiego Konserwatora Zabytków

Główna sala:

Unikalnym elementem, który zobaczyliśmy w budynku były arkady największego pomieszczenia w poziomie parteru.

W tej przestrzeni zaprojektowaliśmy salę kulturalną (bibliotekę i miejsce wydarzeń kulturalnych). Po rozpoczęciu prac rozbiórkowych odkryto kolejne elementy historyczne.

Okazało się, że nie wszystkie historyczne łuki zostały zachowane. Oczywistym było dla nas, że muszą zostać zrekonstruowane. Zmusiło nas to do zmiany prowadzenia tras wszystkich projektowanych instalacji.

Po analizie próbek tynku odkrytych łuków, określono ich oryginalny kolor, który został zastosowany w renowacji istniejących i odtwarzanych elementów. Zabytkowa główna klatka schodowa otrzymała nowe stopnice, nawiązując do piaskowca, z którego wykonany jest cokół budynku.

Recepcja:

Aby podkreślić historyczny charakter budynku, postanowiliśmy wyeksponować w recepcji ceglaną ścianę budynku. Cegła we wnętrzu nawiązuje do zewnętrznej elewacji.

Surowy wyraz historycznej tkanki ociepliliśmy poprzez zastosowanie jasnego drewna jesionowego w elementach wykończenia drzwi, okładzin schodów oraz mebli bibliotecznych. Wprowadziliśmy drewniane portale prowadzące z recepcji do trzech głównych przestrzeni funkcjonalnych budynku: sali kulturalnej, pokoi biurowych i sal lekcyjnych.

Technologia i nowe materiały:

Zaangażowanie Instytutu Goethe w zrównoważony rozwój spowodowało, że w całym budynku zastosowano w 100% ekologiczne materiały takie jak: linoleum na podłogi oraz naturalne drewno. Zastosowano również wysoce energooszczędny system wentylacji z odzyskiem energii.

Projektowanie instalacji w zabytkowych budynkach stanowi wyzwanie dla architektów.

W tym przypadku zdecydowaliśmy się pozostawić wszystkie instalacje widoczne, kładąc nacisk na ich kompozycję z zabytkową struktura, stanowiąc tym samym współczesny rozdział w historii budynku.

Schody:

Komunikację pionową w budynku stanowią dwie klatki schodowe.

Historyczna, którą odrestaurowano pozostawiając oryginalną mozaikę, balustradę i poręcz. Na odtworzonych stopnicach zastosowano kamienne płytki w kolorze naturalnego piaskowca.

Współczesna, prowadząca do sal wykładowych, otrzymała nową, minimalistyczną estetykę, kontrastującą z historycznymi elementami. Okładzinę stopnic wykonano z drewna a poręcze ze stali malowanej na kolor czarny.

Sale lekcyjne:

Większość pomieszczeń na pierwszym piętrze jest wykorzystywana do celów dydaktycznych. Studenci mają również do dyspozycji hol jako miejsce spotkań oraz kącik czytelniczy. Projektując przestrzeń dążyliśmy do funkcjonalnego i maksymalnego jej wykorzystania. Minimalistyczna estetyka sprzyja skupieniu i nauce.

Galeria sztuki:

Obok głównego budynku znajduje się mały budynek bramny, który będzie służył jako przestrzeń artystyczna, warsztatowa i wystaw czasowych.

Wnętrze zostało przystosowane do projekcji filmów. Zaprojektowano sufit w formie dwóch obniżonych sześcianów miedzy którymi wprowadzono napinany sufit równomiernie oświetlający wnętrze. Przy wejściu znajduje się neon Kuns(z)t, stworzony przez artystę Mirosława Bałkę, będący grą słów Kunst (niem. sztuka) i polskiego słowa kunszt.