Polska firma spożywcza Cedrob posiada kurort wypoczynkowy, który sięga lat 60. ubiegłego wieku i wita pracowników, którzy chcą spędzić urlop między kwietniem a październikiem. Składa się z 17 małych kabin i małego ośrodka socjalnego, którego główną atrakcją jest położenie w sosnowym lesie nachylonym na skraju Jeziora Wielkie Część? Ze względu na starożytność kompleksu, jest on przestarzały ze względu na niewielkie rozmiary jego konstrukcji oraz niepewną konstrukcję i izolację, co uniemożliwia jego użytkowanie przez cały rok.

Ze wszystkich wyżej wymienionych powodów firma postanawia wybudować: trzy nowe większe kabiny, których prototyp będzie służył do stopniowego zastępowania już istniejących, magazyn kajaków, który zastąpi obecny, oraz budynek składający się z trzech części: jednej z kilku magazynów, drugiej z sypialni dla pracowników i trzeciej, która zastąpi dotychczasową i która będzie mieściła strefę socjalną i kuchnię, która ją obsługuje.
Z priorytetem nie wycinania drzew, obszary wolne od drzew, na których wznosi się główny budynek, mają kształt litery U, z trzema bardzo różnymi bokami pod względem orientacji, widoków, wzniesień, wysokości w gruncie i miejsc, z których można dostać się do budynku. Pamiętając, że funkcjonalnie idealnym rozwiązaniem jest dostęp do nich na poziomie podłoża, nie należy układać ich w stosy, lecz przypisywać każdej stronie U taką, która najlepiej im odpowiada.

Więc miejsce w pobliżu jeziora, a tym samym dolnej części U jest przeznaczone dla obszaru społecznego, aby zmaksymalizować przyjemność z jeziora przez gości. Zarówno wejście klientów na taras jak i wyroby kuchenne są produkowane z głównej ścieżki kompleksu. Z lasu znajduje się również inne wejście do jadalni.

Różnorodna powierzchnia magazynowa kompleksu znajduje się na szczycie U, z mniejszą ilością widoków, ponieważ nie jest im potrzebna, a także w sąsiedztwie parkingu, co zapewnia szybki dojazd z niego.

W końcu śpiwór dla pracowników zajmuje środkową stronę U, która absorbuje nierówności pomiędzy górną i dolną częścią budynku za pomocą schodów łatwo dostępnych dla pracowników. Obszar ten ma piękne widoki na las, który chroni prywatność sypialni.
Jako że budynek jest nachylony, podstawowym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest stały widok dachów i ich sufitów na dole, dzięki czemu zyskują one taką samą obecność jak same elewacje.

Dlatego proponujemy jeden dach z silną obecnością, który łączy trzy części, absorbując ich różne nierówności powstałe w terenie. Apelując do zbiorowej pamięci dach przybiera formę przypominającą namiot kempingowy, ale także odwrócony dach typowej polskiej „płaskiej” kabiny. Kształt ten jest dachem dwuspadowym o wypukłym łuku, który dzięki powtarzalności wspina się na wzgórze równolegle do terenu. Dolna część drewniana i górna część metalowa cynku są przedstawione w krajobrazie w alternatywny sposób, a jednocześnie są podparte, że przelatują nad lasem z cienkich metalowych filarów. Dają one wsparcie konstrukcyjne dla płyt i fasad wpuszczanych, choć w rzeczywistości zdają się wisieć na dachu. Fasady i podłogi są również pokryte drewnem, gdyż jest to typowy element budowlany polskich lasów. Wszystko to tworzy znany krajobraz, równoległy do naturalnego krajobrazu ukształtowanego przez las i jezioro.

W międzyczasie, kabiny znajdują się w trzech małych otworach w lesie do przestronnych stajni i w taki sposób, że nie są zakryte widoki pomiędzy nimi. Są one takie same między sobą, a ich system konstrukcyjny jest taki sam jak w budynku głównym, z tą różnicą, że posiadają one blachę dachową z dwustronnym, falistym, blachowanym dachem z zaokrąglonym kalenicą. Mają one dwa oddzielne woluminy, które mieszczą prywatny program z sypialniami i łazienką, podczas gdy wspólna przestrzeń jest centralnie pomiędzy tymi woluminami i otwarte na krajobraz z dwóch stron z widokiem na jezioro przed i za lasem. Jedyną obudową przestrzeni centralnej są dwa duże okna przesuwne w całości, dzięki czemu wspólną przestrzeń można uznać za duży zadaszony taras, gdy są one otwarte. Posiada również taras z przodu.